«Ένα παιδί με μαθησιακές δυσκολίες κάθεται στο γραφείο του και γράφει μια σχολική εργασία στον ηλεκτρονικό υπολογιστή, σε πρόγραμμα επεξεργασίας κειμένου. Στη συνέχεια ελέγχει τα ορθογραφικά λάθη στο διορθωτή λαθών και αργότερα χρησιμοποιεί μια αριθμομηχανή για να υπολογίσει τους πόντους σε ένα παιχνίδι στο σπίτι ενός φίλου του. Όλα αυτά μέχρι να ακουστεί η μελωδία που προέρχεται από την ηλεκτρονική του ατζέντα, για να του θυμίσει ότι ήρθε η ώρα να ετοιμαστεί για τον αγώνα μπάσκετ που έχει με την ομάδα του δήμου, στην οποία είναι μέλος.»

Δυσκολεύομαι να καταλάβω το λόγο για τον οποίο κάποιοι άνθρωποι διατηρούν τις δυσκολίες στην καθημερινότητα των παιδιών τους, όταν είναι δυνατόν να απλουστευτεί σε τέτοιο βαθμό! Φυσικά αναφέρομαι όχι μόνο σε γονείς αλλά και στους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, διακρίνονται από έναν περίεργο φόβο και δυσπιστία προς την τεχνολογία. Ας τους πει κάποιος ότι δεν απειλούνται! Αντίθετα, μέσα από την ορθή αξιοποίηση της "Υποστηρικτικής Τεχνολογίας", μπορούν να γίνουν πολύ πιο αποτελεσματικοί απ' ότι φαντάζονται. Παράλληλα, η διδακτική-μαθησιακή πράξη καθίσταται ευχάριστη διαδικασία, ενώ το άγχος για επιδόσεις αποβάλλεται σε σημαντικό βαθμό τόσο από τους μαθητές, όσο και από τους εκπαιδευτικούς. 

Δεν πρόκειται για προσπάθεια εξωραϊσμού των πραγμάτων!

Ο εκπαιδευτικός κόσμος χρειάζεται λύσεις ή μεθόδους που να δύνανται να παράσχουν λύσεις...

Η "Υποστηρικτική Τεχνολογία" προσφέρει λύσεις, αλλά και μεθόδους για επίλυση πολλών καθημερινών εκπαιδευτικών (και όχι μόνο) ζητημάτων.